Mike Morgan & The Crawl kunnen zowel in de U.S.A. als in Europa rekenen op een grote en trouwe aanhang. Ze brengen stevige, traditionele blues en R&B. Invloeden komen uit verschillende richtingen : van de Chicagobluessound uit de jaren 50, Texas / Louisiana-blues, de modernere stijlen uit Memphis tot de Motown's R&B sound. Mike Morgan werd geboren in Dallas op 30 Nov.1959 en groeide op in Hillsboro, Texas. Hij ontdekte zijn liefde voor de blues eigenlijk per vergissing. Hij luisterde graag naar Otis Redding en Wilson Pickett, later ZZ Top en AC/DC en realiseerde zich dat hij vooral aangetrokken was door de bluesy getinte songs. Dit bleef zo tot de dag dat hij een andere Texaan (jawel, de legendarische SRV) aan het werk zag... en de bluesmicrobe kreeg Mike Morgan te pakken.

Na S.R. Vaughan en via The Fabulous Thunderbirds begon hij als een bezetene aan een ontdekkingstocht door de blueswereld, waarbij hij alle grote bluesklassiekers leerde kennen. Hij liet zich meeslepen door de primitieve ruwheid van de muziek en de gevolgen bleven niet uit : wat begon als een hobby, werd de liefde van zijn leven. In 1986 verhuisde Mike terug naar Dallas, en daar ontmoette hij Darrell Nulisch, die beiden oprichters waren van The Crawl. De groep werd genoemd naar een liedje van Lonnie Brooks. Mike Morgan en The Crawl verdienden een reputatie door te spelen in Dallas, voordat Nulisch hen verliet in 1989, om vervangen te worden door de zanger en harmonica speler, Lee McBee. Na een optreden op het New Orleans Jazz & Heritage Festival, werd in 1990 hun debuutalbum, "Raw & Ready", waarmee ze nationale en internationale tournees ondernamen opgenomen.

Verdere albums, waaronder "Full Moon Over Dallas", en "Ain't Worried No More" volgden, voordat Morgan "Let The Dogs Run" (1994) opnam met Jim Suhler. Eind van de jaren 1990 verliet McBee de band, en horen we op "Texas Man" (2000) Morgan's vocale debuut. Van opnames die opgenomen werden in Bootlegger's, Dallas in 2002, verscheen pas twee jaar later hun eerste live album "Live in Dallas" (2004). Op deze albums, maar nog meer op zijn nieuwste album laat Mike zeker een indrukwekkende ontwikkeling als zanger horen, een nieuw album dat nu 27 mei uitkomt, en dit zovele jaren later na het goed ontvangen "Stronger Every Day" (2008). De reden hiervoor is dat hij van het intensief touren genoeg had gekregen en begon een eigen zaak, tot 4 jaar geleden hij de deuren dicht deed en zich weer op muziek ging richten. En deze pauze heeft hem werkelijk goed gedaan, getuige zijn nieuwe album "The Lights Went Out In Dallas", dat natuurlijk gekenmerkt wordt door Morgan's foot-stompin' Texas Blues, inclusief een oprechte hommage aan zijn inspiratiebron Lazy Lester.

Morgan speelt nog steeds vooral lokale optredens en een paar verspreide tour optredens, waaronder de Texas Blues Guitar Summit, het projekt waarmee hij samen met  Anson Funderburgh en Shawn Pittman hier in de lage landen op tal van podiums te zien was. "The Lights Went Out In Dallas" is opgedragen aan de liefdevolle herinnering van zijn moeder Shirley Morgan en goede vriend, Lee McBee, en bij het beluisteren van deze plaat, waarbij hij wordt geholpen door bekende Texaanse collega's Anson Funderburgh, Shawn Pittman en Reo Casey die voortdurend van gitaar wisselen, realiseer ik me dat hij werkelijk ook behoord tot de top van alle bluesgitaristen. Dit nieuwe album, waarop de bezetting nog steeds bestaat uit de vertrouwde ritmetandem, gekend als The Crawl  is wederom een topplaat geworden, zeker als je weet dat de 'special guests' naast de vernoemde gitaristen niet minder zijn dan Pappy Middleton, Dave Perez, Mike Flannigan, Andrea Wallace, Chris McGuire en Christian Dozzler.

"The Lights Went Out In Dallas", begint goed met een afgemixte sound en levert dan ook verder de cd vordert, songs die je al zolang van hem wilde horen. Misschien wel iets te voorspelbaar, maar zijn gitaarspel is hoorbaar nooit zo scherp geweest en geconcentreerd. Opgenomen in Texas, vinden we hier de stijlen die we van hem gewoon zijn : bluesy, subtiel, heftig, flitsend zoals alleen hij het kan. Deze vele stijlen maken deze cd bijzonder spannend. Op de cd vinden we een aantal covers, o.a. drie uitstekende covers van klassiekers, waaronder de rockende shuffle "Ding Dong Daddy" van Jerry McCain waarmee Mike de cd opent , "A Wowan" dat een gezellig zydeco sfeertje krijgt door het accordeonspel van Christian Dozzler en de shuffle "Goin’ Down To Eli’s" van Joe Clayton.

Onder de originele songs, zijn er vele indrukwekkend, en hierbij denken we aan het funky instrumentale "Funkafacation" met Reo Casey op lead gitaar en een schitterende Mike Flannigan op B3. Naast het rockabilly getinte "Workin For The Man" weet Dave Perez met zijn accordeon en harmonicaspel een Orleans sfeertje neer te zetten in "Maybe" en in de Texasshuffle "Lazy Lester" soleren Mike en Shawn Pittman gewoonweg heerlijk.  Allemaal songs waarbij Mike aantoont dat hij heel sprankelend de blues speelt, zo intens en zo gepassioneerd, het is gewoon top, om na al die jaren nieuw materiaal van Mike Morgan And The Crawl te horen. Fans weten genoeg en liefhebbers van het betere gitaarspel hebben we nu nieuwsgierig genoeg gemaakt.